Bekir Ağırdır, Tarhan Erdem’i anlattı: Çırak duygularla yazdım

Bekir Ağırdır’ın yazısı şöyle

Sevgili okur bu yazı çok şahsî çok da duygusal bir yazı eskort Tarhan Erdem’i yazacağım aslında Onunla olan öykümü kısaca sizlerle paylaşmaya çalışacağım

Biliyorum ki kendisi bu yazıyı okusaydı çok kızardı Zira kendinden bahsetmezdi bahsedilmesinden de hoşnut olmazdı 2010 yılında kızı Ayşe eskort bayan ile planlayıp hayatını yaşadıklarını kayda almak istemiştik Aydın abi Aydın Engin ile konuştuk ırmak söyleşiyi o yapacaktı Sohbeti başlattılar Aydın Abi dört defa ofise geldi Lakin dördüncü seferden sonra isyan ederek söyleşiyi bıraktı Tarhan Beyefendi hayatına dair ferdî hiçbir şey anlatmıyordu Aydın Ağabey’in deyişiyle hangi ilkokula gittiği sorusuna bile İnsanlar ne yapsın benim hayatımı okulumu fikirlerim değerli onları konuşalım yanıtı veriyordu

Anlatmazdı sırf kendi şahsî kıssasını değil 65 yıllık siyasi çabasının içinden bile hiçbir şeyi bireyler üzerinden anlatmadı Fikir ayrılıklarını siyasi ayrışmaları tansiyonları söyleyenleri üzerinden düşünmez konuşmazdı Ondan birinci öğrendiğim şeylerden birisi şahıslar aktörler üzerinden değil sıkıntılar üzerinden düşünmek ve konuşmak gerektiği oldu

Benim hayat ustamdı birinci işverenimdi son işverenim ve ortağım oldu Üniversiteyi bitirmiştim kamu iş imtihanlarını bekliyordum ancak acil olarak da geçinmek için işe gereksinimim vardı Tesadüfen bir arkadaşımla bir arada kamu imtihanlarına hazırlanmak için çalışırken arkadaşıma Tarhan Fazilet ile randevu haberi geldi Ben de yanında olduğum için bir arada gittik Tarhan Beyefendi CHP Üye Yazım Ofisi isminde bir tertip kurmuş ilçe ve vilayet yöneticilerinin üyeleri silemeyecekleri parti içi üyelik ve kongre süreçlerinin bilgisayarla yapılacağı bir süreç ve tertibi yönetiyordu Ülkede şimdi 300 bilgisayarın olduğu vakitlerdi Siyasi yerde dünyada ikinci kere denenecek bir model tasarlamış CHP’ye ve Bülent Ecevit’e kabul ettirmişti

Bizleri dinledi imtihanlara kadar yanında çalışmamızı istedi Sonraki gün 1979 yılı mayıs ayıydı yanında çalışmaya başlamıştım Üç ay sonra bana kamuda değil özel kesimde çalışacak niteliklerim olduğunu İstanbul’a gitmemi önerdiğini illa Ankara ve kamu diyorsam da çalıştığımız CHP Üye Yazım Ofisinin yöneticisi tayin ettiğini söyledi Odasına bir masa daha koydurttu ve yan yana çalışmaya başladık Ecevit’e götürüp yeni yönetici olarak tanıştırdığında şimdi kadro elbisem kravatım yoktu Daima kravatlıydı fakat karşısındakileri hiçbir vakit kılık kıyafetiyle tipiyle hatta kimliğiyle değerlendirmez davranmazdı

12 Eylül darbesine giden günlerde o küçücük odada çok konuşmasına tanıklık ettim Siyasetçiler gazeteciler geldiğinde odadan çıkmamı istemezdi En büyük özelliklerinden birisi neyin nasıl yapılacağını hiçbir vakit ders verir üzere anlatmamasıydı Karşısındaki yanındaki onu izleyerek dinleyerek ne öğrenirse neyi öğrenmeye arzuluysa o kadar hayatına girerdi Son gününe kadar da daima o denli davrandı Âlâ gerçek yaptıysanız gözlerinin içi parlayarak bakardı size ancak bir defa bile işe dair bir yanlıştan ötürü birisini azarladığına şahit olmadım İşte çalışkanlığı ciddiyeti çok sever çok önemserdi İşteki yanlışları da bireyler üzerinden değil süreçler üzerinden değerlendirirdi daima

Sadece bilerek yapılan yanlışlara kasıtlı söylenen palavralara çok kızardı Ondan öğrendiğim en pahalı şeylerden birisi bu oldu Ona nazaran iş hayatında kusurlar siyasette yanlışlar farklılıklar doğaldı Lakin şuurlu kusurları kasıtlı palavraları ve bunların kaynağı şahısları muhatap almamak polemiklere girmemek dedikoduyu ciddiye almamak en doğrusuydu

12 Eylül darbesi sonrası İstanbul’a geldim Yılda bir kere buluşur yemek yer sohbet ederdik Rapor vermeye geldim derdim Doksanlı yıllarla birlikte ülkenin sorunları ağırlaştı Siyasetin hayattan bir sefer daha kopmaya başladığı periyotta ülkenin sorunlarına tahlil siyasetleri tartışmak geliştirmek için oluşan bir kümeye davet etti 30 kişilik bir küme 92 95 yılları ortasında adeta beraberce doktora yaptık Tarhan Bey’in moderatörlüğünde problemleri öğrenmek tartışmak düşünmek yeni bir siyaset örmek için haftada iki gün on saate yakın çalıştık Bu çalışmalardan Demokratik Cumhuriyet Programı DCP ismini alan bir küme ve siyasetler dizisi oluştu Partileşme dileğini başaramadık dernek olarak 2006 yılına kadar da birebir tartışma ve öğrenme sürecini devam ettirdik Elbette hepimizin öğretmeni hatta başöğretmeni Tarhan Bey’di Siyasi üslubunu tartışma adabını uzlaşmanın ne olduğunu nasıl olması gerektiğini bir sıkıntıyı önyargısız düşünmeyi ezberlerin dışında tahlil yapabilmeyi bir tahlili kaynak partiye bireye nazaran değil memleketin hayrına olup olmamasına nazaran pahalandırmak gereğini ondan öğrendik

Öğrenmeye çalışmak ve dinlemek en büyük özelliklerindendi Bilgisayarı hepimizden âlâ kullandı daima Dinlerdi onun karşısına gelmiş herkesi dinlerdi Fikrini sorana hiç şunu yap demedi fakat o denli sorular sorardı ki sizin kendi yolunuzu prosedürünü bulurdunuz

Ama siyasete girmek hakkında soran herkese şiddetle girmeleri yolunda kuvvetli telkinde bulundu Tarhan Beyefendi için siyaset kutsal bir şeydi hele yurttaş olmak için siyaset olmazsa olmazdı Siyasette faal olan olmak isteyen hiç kimseyi siyasi yahut parti tercihiyle değerlendirmedi Kâfi ki siyasette olsunlar diye bakardı Örgütlü siyaseti çok lakin çok önemserdi Öte yandan da örgüt içi demokrasiyi vazgeçilmez ön kural görürdü Konuşma fırsatı bulduğu her siyasi öndere ve siyaset insanına parti içi demokrasi gereğini anlattı Kendi anlattıklarından öte benim siyasi parti ve siyasetçilerle her görüşmem öncesinde hazırlık yaparken ısrarla parti içi demokrasiyi anlatmamı önerirdi daima

Gerçek bir demokrattı Hayatın her alanında demokratça düşündü davrandı samimiyetle Farklı fikirlere duygusal yansılar vermemeyi öğrendim hayat ustamdan Ve bilhassa de yurttaşların tercihlerine hürmet duymayı öğrendim Bizlere de öğrettiği mottomuz Vatandaşın beyanına prestij edilir üzere kolay sade dört sözlük bir cümleydi İnsan hakları özgürlük demokrasi uğraşının en kararlı en içten neferiydi

2002 yılında özel daldan emekli olmuş sivil toplumda çalışmaya başlamıştım Tarhan Bey’in KONDA’sı seçim süreçlerinde siyasal araştırma yapan seçim dışındaki vakitlerde son on yıldır çekmecede bekleyen pozisyondaydı Tarhan Beyefendi 2005 yılı eylül ayında KONDA’yı ortak olarak tam vakitli çalışır hâle getirmeyi teklif etti Gayrettepe’de bir ofis tuttuk sırf ikimizdik Birinci işverenim birinci oda arkadaşım ve büyüğümle yeniden tıpkı odada yan yana iki masayla başladık Tarhan Beyefendi 72 ben 49 yaşındaydım hayatımda sanayi şirketlerinde yöneticilik yapmak dışında bir araştırma tecrübem anı defterim kamuoyunda adımı bilen yoktu Lakin Tarhan Beyefendi ismini prestijini paylaşacak kadar bana güvenmişti Bu da bana yeterdi gerisi günde 15 saat çalışmaydı

KONDA’da çok özel günler yaşadık Muvaffakiyetlerin gururunu başarısızlığın mahcubiyetini bir arada yaşadık Tarhan Bey’den yaptığımız işin bilimselliğini ciddiyetini gerekliliğini öğrendik KONDA bu süreçte yavaş yavaş yalnızca seçim araştırmaları yapan bir kurumdan toplumsal ve kültürel araştırmalar yapan bir enstitü haline gerçek evrildi

Hangi partiyle hangi şirketle münasebet kuracağımıza hangi projeyle ilgileneceğimize direkt hiç karışmadı Her iş ve bağlantının risk ve fırsatlarını düşünmemizi sağlayacak sorular sorar ne yaptığımızdan emin olmamızı sağlayacak tartışmalar yapar ancak hiç evet yahut hayır demezdi Sabahları ofise girdiğinde gözlerindeki pırıltıdan anlardık yanlışsız yolda olup olmadığımızı gururlandığını KONDA’nın geldiği yerle gururlandığını hissettik daima

Memleketini o kadar severdi ki Hiçbir işe siyasi durumunun tercihinin üzerinden bakmazdı memleketin faydasından bakardı En sert en kötücül ve kasıtlı ataklarla karşılaştığında bile bu tavrını hiç değiştirmedi Rüzgara nazaran kamuoyundaki alkışa nazaran konum almadı Yazdığı söylediği her mevzuda samimiydi sahiciydi

Tam da bu nedenle herkes tarafından dikkate alınan söylediklerine kulak verilen birisiydi Yanında olmak çok lakin çok özeldi çok öğreticiydi

Kitabımı babama ve hayat ustam Tarhan Bey’e ithaf etmiştim Ne kadar keyifli olduğunu gururlandığını yeniden her zamanki üzere gözlerinden ve sesindeki titremeden anlamıştım Artık ortak dostumuz Prof Mehmet Alkan’dan öğrendim ki bu ithafıma Hayatımda aldığım en hoş iltifat demiş Benim ustamın pusulamın yokluğuna alışabilmek için galiba en değerli desteğim gıyabımda söylediği bu kelamı olacak

İki ay evvel şirket Genel Şurası’nı ve İdare Şurası toplantısını yaptık KONDA için gelecek planlarını dönüşüm sürecini planladık Ülkenin geleceğini yaşanan sıkışmışlıktan bu badireden çıkmak için neler yapabileceğimizi konuştuk Anlat dedi Konuş dedi Herkesin kapısını çalmak uyarmak gerekiyor dedi KONDA ve benim için umutlu keyifli ve gururluydu Fakat çok telaşlıydı memleketin geleceği için

Vefatıyla son bir şey daha öğrendim Tarhan Bey’den Kamuoyunda saygınlık ve prestij için medyada toplumsal medyada görünür olmanın spekülatif laflar etmenin değeri yokmuş Saygınlık ve prestij samimiyetinize sahiciliğinize prensipli ve dengeli duruşunuza memleket sevginize ve bu uğurda neler yaptığınıza bağlıymış

Son bir buçuk yılda babamı kayınbabamı Aydın Ağabey’i ve Hayat Ustamı Tarhan Erdem’i kaybettim Hoş beşerler eksildi hayatımdan

43 yıl sonra masalarımız hâlâ yan yana birebir odada Bu yazıyı yazdım sildim yazdım sildim Hâlâ tıpkı odada iki masada oturuyoruz Lakin onun masasında hayat ustam yok çiçekler var Art planda çok sevdiği Vivaldi çalıyor Her cümleden sonra dönüp ona bakıyorum Biliyorum özel şeylerden hislerden kelam edilmesinden hoşlanmazdı lakin dedim ya bu şahsî bir yazı oldu Tarhan Beyefendi ne yapayım çırak hisleriyle yazdım Sizi çok özleyeceğim

KAYNAK