Müellif İstek Tekin’in ikinci kitabı “Özgürlüğe Doğru” Yar Yayınları tarafından raflardaki yerini aldı. “Özgürlüğe Doğru” muharririn birinci kitabı “Karanlık Menzil”in devamı niteliğinde… Birinci kitap, köyden İstanbul’a taşınan bir ailenin kapitalizmin yabanî çarkları ortasında her şeyini kaybedip tarikatlarla yollarının kesişmesini, ikinci kitap ise meskenin büyük oğlu Yusuf’un gelişen sınıf şuuruyla birlikte tarikatlara ve kapitalizme karşı verdiği çabayı ve devrimci dönüşümü ele alıyor.
Evrensel’den Engin Karaman’ın haberine nazaran, babası Suriye’de ‘cihat’ için ölen, eşini kaybeden, annesinin zorla bir sofuya kuma olmasını razı gören ve kız kardeşi Bahar’ı tarikat kontrolündeki yurda bırakarak, babasının yarım kalan işi için sırasını bekleyen Yusuf, kısa bir müddetliğine tıpkı tarikata mensup bir işverenin dokumacılık fabrikasında işe başlar. İşverenin onu işe alma nedeni ise sendika örgütlenmesi yapan personeller ortasında istihbarat ve bilgi akışı sağlamasıdır. O denli ya yılanın başı küçükken ezilmelidir. Fakat sonda söyleyeceğimizi baştan söyleyelim, bayan emekçilerin nasırlı elleri afili bir yumrukla işvereni yere serer.
Her ne kadar günümüz Türkiye’sinde sınıf şuuru ve örgütlü çaba pratiği açısından kesat bir periyotta olsak da, güçlü bir külliyat ve zafer tecrübelerine sahibiz. Kavel direnişinden Bahar eylemliliklerine, Telekom grevinden Seyahat direnişine kadar muazzam sevinçler yaşadık. Kitabın büyüleyici yanı da burada çıkıyor karşımıza. Yusuf’un birinci vakitler mana veremediği çelişkiler, grevin öncülerinden Sibel’in dinmek bilmeyen uğraş azmi, patron-devlet-tarikat iş birliği ve devrimcilerin örgütlenme teknikleri okuyucuyu adeta esir alıyor.
Kurgu ve tempo çok yerinde oluşturulmuş romanda. Bu özellikler yapıtın edebi tarafı açısından olumlu bir kıymetlendirme olmakla birlikte, kitabın en ayırt edilir istikameti devrimci çalışma ve pratik açısından bir grevin nasıl örgütlenmesi gerektiği üzerine bir ders kitabı olması. Büsbütün personeller ortasında kapalıdan örgütlenen yatay ve dikey bağlantılar, devrimci yapının dışarıdan takviyesi, işveren ve iş birlikçilerinin her atılımının öngörülerek planlama yapılması ve bu esnada yaygın eğitim ve bilinçlendirme çalışmalarıyla çalışanların siyasallaştırılması ve nihayetinde sendikal bürokrasiyle mücadele…
Anlatılan her şey sınıf mazisindeki birçok anıyı tekrardan önümüze seriyor. Gerçi “anı” terimine romandaki devrimci bayan karakter olan Emine abla “Devrimcinin anısı olmaz. Siyasal değerlendirmesi olur.” diyerek karşı çıkıyor lakin olsun.
Son olarak, muharrir yer olarak bayan yoğunluklu bir üretim alanında geçen olaylar dizisinde, uğraşın tabanını büsbütün sınıfsal temele oturtmuş ve olayları cinsiyet rol çatışması tuzağına düşürmemiştir. Kendilerine reva görülen kısır bir döngüye hapsolmuş çaresiz bayan personellerin grev fakültesinden mezun olarak nasıl üretken bir kolektifin üyesi olduklarına tanıklık ediyoruz. Kendi hayatlarına bile müdahale edemeyen biçare insanların artık diğer fabrikalarda grev örgütlenmesi yapabilecek sınıfsal yetkinliğe ulaşmasını anlatıyor “Özgürlüğe Doğru” yapıtı. Ayrıyeten meraklısı için bilgilendirme “Bu tıpkı vakitte bir aşk romanıdır.” (HABER MERKEZİ)
